Okul idarecileriyle yapılan toplantının ardından yağmur serinliğinde yürüyüş sürerken, bir öğretmenin samimi çığlığı duyuldu:
“Sayın Valim!”
Koşarak gelen Kübra öğretmen, bir öğrencisinin derdini kendi evladının derdi gibi anlattı. Titreyen elleriyle, düğümlenen sesiyle, aslında insanlığın en derin yanını hatırlattı: başkasının yükünü kendi yükü bilmek.
Öğrencinin sorununa anında çözüm üretildi, moral verildi. Çünkü Yunus’un dediği gibi:
“Hayat üç yoldur. Biri nefse çıkar, kalbi taş eder. Biri mala çıkar, yük olur. Biri de gönüle çıkar, insanı insan eyler.”
Kübra öğretmen gönül yolunu seçti.
Ve biz gördük ki hakiki makam, gönülden gönüle yol bulabilmektir.